متاسفانه در سالهای اخیر بسیار شاهد بوده ایم ازدواجهایی صورت می گیرد که هدف آن رسیدن به خوشبختی است .
بی دلیل نیست که ازدواجهایی که با این هدف آغاز شده اند در همان ابتدا دچار بحران خواهند شد و سرانجام آن از ابتداء مشخص است .
ازدواج یک پروژه نیست که بتوان با رسیدن به محل یا جای خاصی بتوانیم بگوییم اینجا دیگر خوشبخت شدیم .
ازدواج یک پروسه و مسیر است برخوردهای ما در این پروسه می تواند تضمین خوشبختی ما باشد . اینکه تا چه حد ما به رشد آنیما و آنیموس خود که مایه تکامل شخصیتی ماست می پردازیم .تا چه حد کامپلکسها ( عقده ها) که ما را در اسارت خود گرفته اند با ازدواج شناسایی کرد و از بند آن رهایی می یابیم .
روانشناسان معتقدند سال اول زندگی سال تنشهاست . سالی است که زوجین سایه های طرف مقابل را را روشن و واضح جلویتان می آورند . اگر طاقت دارید بسم ا... .اگر ظرف وجودیتان را خالی کرده اید که هجمه ای از انتقاد به سمت شما بیاید و با یک صداقت بیرحمانه یا بهتر بگویم آماده جراحی روانی هستید ،بروید آغاز کنید .اما اگر همینطور که هستید فکر میکنید جذاب و جالب و بدون مشکل هستید قطعا و شدیدا توصیه می کنم فعلا ازدواج خود را به تاخیر بیاندازید.
آری ازدواج مرحله ای است برای تکامل رسیدن به ego GOD و وصل شدن به منشاء فیض هستی و چنین امری شاید بدون ازدواج سخت و پیچیده باشد . تجربه های دوران تاهل تجربه های غنی است که شاید در هیچ رابطه دیگری نصیبتان نشود . تجربه های آگاهی از خود ، تجربه های تصفیه شدن درون ، تجربه های خودشناسی (من عرف نفسه فقد عرف ربه) هرکس خود را شناخت خدای خود را شناخته است .
واقعیت اینست که باید خوشبختی را در مسیر زندگی معنی کرد جایی که انرژی هرایی باعث می شود در هر مخاطره ای که برای تهدید ازدواج رخ می دهد پایداری از خود نشان دهیم و عقب نشینی نکنیم .
یادمان باشد که با جدایی رابطه زناشویی عرش اعلی را به لرزه در می آورد به این معنا که ما را از یافتن فیض هستی که از آن یاد شد محروم می سازد .
پس رابطه هایی که ایجاد می کنید یا ایجاد شده را به عنوان یک موهبت الهی برای خود پاس بدارید که شکر نعمت نعمتت افزون کند و کفر نعمت پاداشی جز بدبختی نخواهد داشت.
رشد شما در پایداری حاصل می شود . اگر روزی به نتیجه رسیدید که باید جدایی صورت بگیرد از خود سوال کنید
من چرا به این آدم جذب شده ام ؟
آیا واقعا من در این رابطه هیچ مشکلی نداشتم ؟
آیا حامل مشکلی نیستم که اگر با هزار نفر دیگر هم اگر رابطه داشته باشم مشکل خود را جابجا نمی کنم .
اگر ازدواج کرده اید از خود بپرسید آمادگی خوردن زخمها و جراحی روانی که قرار است برای اصلاح شما صورت بگیرد را دارید ؟
امید آنکه همه ما از منظر ازدواج به رستگاری و رضایتمندی برسیم . بیاموزیم و یاد بگیریم و فرمایش حضرت علی را به خاطر آوریم که فرمود هرکس به من کلمه ای آموخت مرا بنده خود ساخت .
اگر ازدواج کرده اید برای ما هم بنویسید آیا اکنون با بازنگریهایی که نموده اید آیا احساس این را دارید که در مسیر هستید و یا در جاده های بلاتکلیف و نامعلوم قدم گذاشته اید ؟
خوشبختی نصیب شما شده است ؟
بی دلیل نیست که ازدواجهایی که با این هدف آغاز شده اند در همان ابتدا دچار بحران خواهند شد و سرانجام آن از ابتداء مشخص است .
ازدواج یک پروژه نیست که بتوان با رسیدن به محل یا جای خاصی بتوانیم بگوییم اینجا دیگر خوشبخت شدیم .
ازدواج یک پروسه و مسیر است برخوردهای ما در این پروسه می تواند تضمین خوشبختی ما باشد . اینکه تا چه حد ما به رشد آنیما و آنیموس خود که مایه تکامل شخصیتی ماست می پردازیم .تا چه حد کامپلکسها ( عقده ها) که ما را در اسارت خود گرفته اند با ازدواج شناسایی کرد و از بند آن رهایی می یابیم .
روانشناسان معتقدند سال اول زندگی سال تنشهاست . سالی است که زوجین سایه های طرف مقابل را را روشن و واضح جلویتان می آورند . اگر طاقت دارید بسم ا... .اگر ظرف وجودیتان را خالی کرده اید که هجمه ای از انتقاد به سمت شما بیاید و با یک صداقت بیرحمانه یا بهتر بگویم آماده جراحی روانی هستید ،بروید آغاز کنید .اما اگر همینطور که هستید فکر میکنید جذاب و جالب و بدون مشکل هستید قطعا و شدیدا توصیه می کنم فعلا ازدواج خود را به تاخیر بیاندازید.
آری ازدواج مرحله ای است برای تکامل رسیدن به ego GOD و وصل شدن به منشاء فیض هستی و چنین امری شاید بدون ازدواج سخت و پیچیده باشد . تجربه های دوران تاهل تجربه های غنی است که شاید در هیچ رابطه دیگری نصیبتان نشود . تجربه های آگاهی از خود ، تجربه های تصفیه شدن درون ، تجربه های خودشناسی (من عرف نفسه فقد عرف ربه) هرکس خود را شناخت خدای خود را شناخته است .
واقعیت اینست که باید خوشبختی را در مسیر زندگی معنی کرد جایی که انرژی هرایی باعث می شود در هر مخاطره ای که برای تهدید ازدواج رخ می دهد پایداری از خود نشان دهیم و عقب نشینی نکنیم .
یادمان باشد که با جدایی رابطه زناشویی عرش اعلی را به لرزه در می آورد به این معنا که ما را از یافتن فیض هستی که از آن یاد شد محروم می سازد .
پس رابطه هایی که ایجاد می کنید یا ایجاد شده را به عنوان یک موهبت الهی برای خود پاس بدارید که شکر نعمت نعمتت افزون کند و کفر نعمت پاداشی جز بدبختی نخواهد داشت.
رشد شما در پایداری حاصل می شود . اگر روزی به نتیجه رسیدید که باید جدایی صورت بگیرد از خود سوال کنید
من چرا به این آدم جذب شده ام ؟
آیا واقعا من در این رابطه هیچ مشکلی نداشتم ؟
آیا حامل مشکلی نیستم که اگر با هزار نفر دیگر هم اگر رابطه داشته باشم مشکل خود را جابجا نمی کنم .
اگر ازدواج کرده اید از خود بپرسید آمادگی خوردن زخمها و جراحی روانی که قرار است برای اصلاح شما صورت بگیرد را دارید ؟
امید آنکه همه ما از منظر ازدواج به رستگاری و رضایتمندی برسیم . بیاموزیم و یاد بگیریم و فرمایش حضرت علی را به خاطر آوریم که فرمود هرکس به من کلمه ای آموخت مرا بنده خود ساخت .
اگر ازدواج کرده اید برای ما هم بنویسید آیا اکنون با بازنگریهایی که نموده اید آیا احساس این را دارید که در مسیر هستید و یا در جاده های بلاتکلیف و نامعلوم قدم گذاشته اید ؟
خوشبختی نصیب شما شده است ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر