کارت زنی و زندگی

چند روز پیش مراسم خواستگاری یکی از دوستانم بود ، منتظر خیلی چیزهای جالب بودم ، ولی انگار همه چیز از هیجان افتاده بود ، نمی‌دانم شاید برای او شبی باور نکردنی بود، ولی من ترسیدم ، که نکنه دیگر در زندگی چیز هیجان انگیزی وجود نداشته باشد . همه از بس از فرعیات می خواهند سریع بگذرند و وارد اصل مطلب شوند و نمی خواهند خدای نکرده خطری پیش بیاید انگار تمام بازیهای دو نفره و خیلی جاها تک نفره شده زندگی تبدیل شده به یک انجام وظیفه که انگار همه کارمند یک اداره هستند که اسم آن زندگی است و عین اینکه صبح کارت می زنند میروند داخل اداره و شب کارت می زنند و می آیند بیرون ، یک روز کارت می زنند زن می گیرند ، احتمالا یک روز هم کارت می زنند بچه دار می شوند و...

نمی‌دانم چرا احساس می‌کنم هیجان زندگی به مرور زمان در حال خالی شدن است و احتمالا کم کم خدای ما هم به این نتیجه می‌رسه که این تئاتر دیگر ارزش دیدن نداره و آنرا بزودی تعطیل می‌کند