کارخانه متروکه

اگر نگاهی ساده وبدون تخصص به دستگاه آموزش و پرورش کشور بیاندازیم به راحتی رویت خواهیم کرد که این نظام کارخانه ایست که با علم بر آنکه 80% محصولش قطعاً جزو پسماندها و متوقفین سرگردان و ضایعات اجتماعی آموزش می باشد همچنان پر توان و پر هزینه به این تولید پای می فشارد. و به سادگی به اتلاف بیت المال می پردازد. در ضمن 20% دیگر تولید( که وارد دانشگاه می شود ) به مانند سایر محصولات دیگر دستگاههای مدرن کشور از کیفیت مناسبی برخوردار نبوده وبه زودی وارد بخشهای تعمیراتی ( وام اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی و سایر سوبسیدهائی که صرفاً به دلیل کاهش آمار و حفظ مدیریت ها گذران می کنند) میگردند. حال آنکه دنیای جدید آموزشی دارای سیستمی شامل آموزش فلسفه برا ی کودکان و نوجوانان Philosophy For Children ((PEC به منظور ایجاد گسترش نگاه و درک کلی از جهان به منظور کشف جایگاه انسان در مدار هستی و از سوی دیگر به جهت جلوگیری از مستحیل شدن در عصر تکنولوژی آنها را توانمند نماید شکل گرفته است. شایسته آنست که دستگاه اموزش و پرورش کشوری که فلسفه شیعه علمدار حکومت آنست و از سوی دیگر جهانیان شیعه را صاحب فلسفه ای عمیق در حوزه اسلام می دانند، درآموزش و پرورش، و با نگاه و عقل مداری، از اهمیت خاصی برخوردار باشد.
در پست های بعدی به سبب اهمیت موضوع به بیان ابعاد مختلف معضلاتی که در این حوزه با آن مواجه هستیم صحبت خواهد شد و در پایان به بیان راهکارهای عملی در جهت رفع این معضلات ارائه خواهد شد.